در زمستان 1359 جزیره مینو چون هم مرز با عراق بود ، توجه خاصی به آن می شد. فرمانده جزیره مینو در آن زمان برادر تمیمی بود( شهید عبدالعلی تمیمی اهل آبادان که در فاو در حالی که از فرماندهان تیپ 32 انصار الحسین(ع) استان همدان و مسئول آموزش چهار گردان غواصی در سد گتوند بود با اصابت خمپاره به درجه رفیع شهادت نائل آمد و در آبادان مظلومانه به خاک سپرده شد)باید به نکته جالب و در عین حال مهمی اشاره کنم. در زمستان 1359 به علت فرسایش و انفجار گلوله های توپخانه دشمن و آر.پی.جی، سد کناری اروند رود در قسمت های مختلف آسیب دیده یا تخریب شده بود. به همین دلیل موقع مد آب، قسمت های عمده ای از حاشیه رودخانه که شامل خانه های روستایی و سنگرهای پدافندی بود، آب می گرفت. آب گرفتگی به نحوی بود که وسایل نقلیه و موتورسیکلت نمی توانستند عبود کنند و حتی نیرروهای ما مجبود بودند با عبور از آب و زمین های باتلاقی، خودشان را به سنگرهای دفاعی و پدافندی برسانند. در چنین اوضاعی، حمل مجروح نیز خیلی مشکل بود. بچه ها برای حل این مشکل فکری کردند. برادر علی فولادی از مسئولان سپاه در جزیره مینو، برادر سید حسام الدین موسوی از فرماندهان سپاه استان فارس و برادر جزایری رئیس جهاد سازندگی فارس مستقر در آبادان، یک فروند قایق فلزی که در منطقه چوئبده کارهای تدارکاتی با ان انجام می دادند را به آبادان منتقل و یک قبضه توپ 106 را روی آن طراحی و نصب کردند. این قایق به علت آنکه آبخور کمی داشت، از قابلیت مانور خوبی در آب های کم عمق منقطه جزیره مینو برخوردار بود. بچه های ما در جزیره با این قایق مواضع دشمن را هدف قرار می دادند. چون شلیک از داخل آب صورت می گرفتف هیچ گرد و خاکی ایجاد نمی کرد و دشمن متوجه نمی شد که از کجا مورد حمله قرار گرفته است. مکان یابی آن برای دشمن سخت بود. به این ترتیب، اولین حرکت و بنیان نیروی دریایی سپاه در جزیره مینو پایه گذاری شد. این «قایق توپ دار»! از کارایی خوبی برخوردار بود.
راوی: عبدالحسن بنادری- از فرماندهان بزرگ و گمنام جنگ تحمیلی